Önceki gece ziyafetin ve serbest akan şarabın ardından oldukça geç uyandık. Kendimizi ve çantalarımızı topladıktan sonra kahvaltı için aile yanında kalan ailemizin küçük yemek salonuna doğru yola çıktık.
Canlandırıcı bir şekilde, Lara Stone'dan beklenen aynı şeydi: Güzel bir fotoğraf çekmek.
Rila Manastırı'nı ziyaret ettiğimiz Rila Dağları'na doğru yol alırken çırpılmış yumurta, kızarmış ekmek, mekitsi, yöresel reçel ve nane çayının tadını çıkardık.
Diğer turistlerle birlikte siteyi dolaştık
Ancak tuhaf bir şekilde burası kalabalık görünmüyordu. Mekanın büyüklüğünden mi, yoksa kitlelerin tek bir bölgede toplanıp ana kiliseden uzaklaşmaya cesaret edemediğinden mi emin değilim, ama manastırdaki turistlerin beni bunalttığını hissetmedim.
Lions Köprüsü'nden geçtik ve Sofya Sinagogu'na doğru yol aldık, sonra tekrarlayan (ama kısa ömürlü) ikindi yağmuru geçene kadar Merkez Pazar Salonu'nda saklandık.
Bir espressodan sonra canlanmış hissederek, küçük ama misafirperver Banyabaşı Camii'ne kısa bir mesafe yürüdük, ardından antik Serdica kompleksine indik.
Uzun bir yolculuk gününün ardından yorulmuştuk, bu yüzden otele geri döndük ve kaza yaptık.
Şehir olarak Sofya'ya dair beklentilerim düşüktü ama yürüyüş turundan sonra burayı kesinlikle sevdim. Burası gezinmesi kolay bir şehirdi ve komünistlerin inşa ettiği çirkin, sağlam ve duygusuz çevresine rağmen güzel bir şehirdi. Şehre girdiğinizde Sofya oldukça ortalama bir görünüme sahip ancak kendinizi eski şehir bölgesinde kaybettiğinizde her şey değişiyor.
Giysiler ruh halinizi ve güveninizi değiştirebilir. Moda o kadar hızlı hareket ediyor ki, güçlü bir bakış açısına sahip olmadığınız sürece bütünlüğünüzü kaybedebilirsiniz. Gerçek olmayı seviyorum. Olayların sahnelenmesinden veya telaşlı olmasından hoşlanmıyorum. Kaçacak bir yerim olmasaydı delirirdim sanırım. Mirasınıza sadık kalmalısınız, markanızın amacı budur.
